Poszetka "Narodziny Wenus" Sandro Botticelli

Oto dzieło, które można określić mianem symbolu renesansu. Narodziny Wenus. Obraz jest przykładem odrodzenia antycznych motywów mitologicznych w malarstwie wczesnego renesansu florenckiego. Właśnie tę tematykę szczególnie upodobał sobie włoski malarz Sandro Botticelli, twórca Narodzin Wenus oraz innych nawiązujących do antycznej mitologii malowideł, spośród których trzeba wymienić: Primaverę (Wiosnę), Minerwę z centaurem, Marsa i Wenus.

Botticelli, a właściwie Alessandro di Mariano Filipepi, przyszedł na świat 1 marca 1445 roku we Florencji. Miał trzech braci – najstarszemu z nich, Giovanniemu nadano przydomek botticelli, czyli beczułka, z powodu jego niskiego wzrostu i korpulentnej sylwetki. Sandro prawdopodobnie po nim przejął swój pseudonim. U drugiego brata, Antonia, uczył się złotnictwa – można uznać to za początek artystycznej edukacji Botticellego. Następnie odbył dwa lata nauki u Fra Filippo Lippiego. W 1470 roku, mając zaledwie 25 lat, otworzył własną pracownię. Bardzo szybko udało mu się znaleźć mecenasów – rodzinę spokrewnioną z Medyceuszami.

Botticelli nie zasłynął z tworzenia nowych, przełomowych koncepcji artystycznych. W swoich obrazach nie dbał o staranne oddanie perspektywy, szczegółów anatomicznych ludzkiego ciała, światłocienia, ale mimo to stworzył charakterystyczny dla siebie poetycki styl.

Narodziny Wenus są obrazem, który natychmiast kojarzy się z Botticellim. Wbrew tytułowi obraz Botticellego nie przedstawia chwili narodzin Wenus, ale jej zejście z muszli na ląd. Według greckiego poety Hezjoda bogini miłości Wenus powstała z piany morskiej, kiedy Krotos obciął swojemu ojcu genitalia i wrzucił je do oceanu, aby ukarać go za okrucieństwo. Wenus wynurzyła się spomiędzy fal i skierowała w stronę brzegu jednej z greckich wysp – Cypru lub Cytery.